De opleiding van mijn leven

Al een paar dagen (weken? maanden? jaren? eeuwen?) voel ik een innerlijke strijd tussen de weg die mijn hart wil volgen en de weg die vaak door anderen ahw. wordt "gepromoot"... Zo zat ik vandaag rond te kijken op internet en kwam ik "toevallig" terecht op een aantal interessante sites, met daarop informatie over interessante opleidingen.

Hoezeer de wereld ook constant in verandering en beweging is, het "in het bezit zijn van diploma's" wordt nog steeds erg "gewaardeerd" (als niet, "overgewaardeerd"). Natuurlijk ben ook ik hier zeer vatbaar voor. Er zijn nog zoveel zaken die ik bij zou willen leren. Nog zoveel ervaringen waarmee ik mezelf en mijn capaciteiten verder zou kunnen verdiepen en verruimen... Maar, realiseer ik me telkens ik deze gedachten krijg, is de opleiding van het leven dan ook geen diploma waard? Waarom delen we geen "punten" uit op momenten dat de nagel van mijn linkerpink zo lang en stevig gegroeid is, dat ik die weer mag knippen (en wat knip ik mijn nagels mooi!)? Waarom krijg ik geen kleurrijke stempel op een papiertje op momenten dat ik zowel zware alsook leuke momenten in mijn leven ben doorgegaan, en er weer sterker of meer geïnspireerd ben uitgekomen?

Ik kwam net terecht op een website over HSP'ers of ook: "Hooggevoelige Sensitieve Personen". Ik ben er van overtuigd dat mezelf HSP'er mag noemen. Bij het beantwoorden van de vragen bij de HSP-test kom ik namelijk enkel op "ja"-antwoorden uit. Ja, ik voel me bewust van subtiele energieën in mijn omgeving (mensen moeten geen woorden gebruiken om me te vertellen hoe ze zich voelen), ja, ik ben gevoelig voor pijn (daarom ook dat ik geen tattoo of een tweede piercing durf te nemen), ja, ik ben diep geroerd door kunst en muziek (een aantal dagen terug moest ik zelfs de dag na een zeer mooi optreden nog steeds huilen van hoe diep het optreden me geraakt had de dag voordien), ja, ik heb een rijke en complexe innerlijke belevingswereld (waarom zou ik anders deze blog schrijven), ja, het vermijden van situaties die mij van streek maken of me overbelasten, hebben een grote prioriteit (alsniet de grootste prioriteit), enzovoort...

Ik durf zelf te zeggen dat ik een zeer hevige jeugd achter de rug heb. Als gevolg van een ernstige "ziekte" in mijn gezin heb ik als kind, in plaats van een opvoeding te krijgen, zelf een opvoeding "mogen geven" (of dit alleszins meestal zo ervaren). Ik heb vaak gevloekt, gehuild, gerouwd. Vaak had ik een gevoel van over-leven. Ik kwam oog-in-oog te staan met mijn schaduwkanten: woede, onmacht, agressie, verlangens, ... .

Uiteraard was er ook een groot gevoel van dankbaarheid. De diepgang. De transformaties. Mijn ziel kwam open en bloot te liggen. Ik heb mezelf en de wereld leren zien, voelen, ruiken, proeven... - vaak vanuit een "moeten" - op een manier die ik tijdens een andere opleiding nooit had kunnen leren. Ondertussen ben ik eindelijk tot het punt gekomen dat ik durf te zeggen: al deze levenslessen zijn ook een diploma waard!

Ik ben blij te merken dat er steeds meer mensen (vooral kunstenaars) zijn die de "door-de-samenleving-weggedrukte-situaties" aan het licht proberen te brengen. Het leven is me te dierbaar geworden, om het niet ten volle te leven. De enige weg die ik nog wil gaan, is de weg van mijn hart. En dit is een creatieve weg, in verbondenheid met de aarde, de natuur en al wat is.

De opleiding van mijn leven is een oneindige cyclus van bewegingen. Elke dag opnieuw een nieuwe les, die me aangeleerd wordt in "de school van mijn leven". Het puntensysteem is er achterhaald, maar lofbetuigingen zijn een belangrijk deel van het leerproces. Op banken zitten doe ik niet meer, maar in beweging treden - zowel innerlijk als fysiek - zijn belangrijke maatstaven. En ik, als nieuwsgierige studente, in constante exploratie, transformatie, puurheid en hartsverbondenheid, leg er de belangrijkste contacten, vanuit een diepgang en een levenstaak.

Meer weten over de bewegingsworkshops die ik geef en de artikelen die ik schrijf (uit het leven gegrepen)? Neem dan contact op via: http://gevoelsprietjes.wordpress.com of gevoelsprietjes@ymail.com!