De wereld herdenkt...

Op een nuchtere maag las ik net de overlijdensberichten van Yasmine en Michael Jackson. Beiden zijn gisteren gestorven. Beiden hebben zich "van het leven beroofd" (zoals ze dit zo mooi verwoorden in de krantenberichten).
Het maakt me stil. Het zet me aan tot denken. Ik voel dat de wereld in rouw is over de dood van Michael, gans Vlaanderen is in shock over het abrupte verlies van Yasmine. Hoewel de zon gretig schijnt buiten, voel ik dat een waas van verdriet de wereld omsluit.

Wanneer mensen sterven, worden zij herdacht voor hun mooie kwaliteiten, voor wat ze (voor hun geliefden) op aarde hebben betekend, voor wie ze echt zijn. Humor en verdriet, liefde en woede - op momenten dat we geconfronteerd worden met de dood wordt het duidelijk hoe dicht deze emoties bij elkaar staan.

In vele culturen is de dood een reden tot lange ceremonies en rituelen en vaak zelfs tot feestvieren. Zo heb je in Mexico El Dia de los Muertos - de Dag van de Doden. Op deze feestdag keren de de zielen van de overledenen terug op aarde en vieren de Mexicaanse levenden samen met de overledenen een kleurrijk en vrolijk feest - en op deze manier verbinden zij het verleden met het heden. (Bron) Stef Bos heeft een nummer aan zijn ervaring tijdens het rituele feest in Mexico gewijd:

En de doden willen dansen
En wij dansen met ze mee
De stad in en naar buiten toe
Daar waar het leven leeft

En we dansen op de graven
En we zingen in de nacht
En het leven is mooier
Mooier dan ik dacht
Er is veel om op te drinken
Want er is zoveel geluk
En er is zoveel te vieren
Want de doden zijn terug

Vamos al la Luna