Tipje van de sluier... :)

Pfew, het is een erg chaotische tijd, zo rond Halloween. Vele veranderingen vinden plaats in de kosmos, om nadien weer in een nieuw evenwicht te komen. Maar het is ook een tijd waarin we dichter in contact kunnen komen met de krachten in onszelf en met de energieën om ons heen. Een tijd waarin zaken helderder kunnen worden, als we ons ervoor open (durven) stellen. Ook in mijn leventje vinden er nieuwe evoluties en grootse transformaties plaats. En ik voel me hier zo door gezegend dat ik het uitgebreid ga neerschrijven.

***

Ik ben immens blij dat vanaf april 2010 start met een vrije bewegingscursus bij Oost-West Centrum, een macrobiotisch centrum in Antwerpen (en Orval)! Ik zal er avond-cursussen geven en maandelijks een dagworkshop (zie "De dans van je hart"- titel kan nog veranderen). Meer info volgt! Ook ga ik weer samenwerken met allerlei inspirerende mensen zoals Sylvie Oerlemans, Remke Schermer (B-Energie), Jordi Geuens, Julie Fogel, Kiki Debaene, … (en ik blijf me open zetten voor nieuwe ontmoetingen!)

***

Bovendien vertrek ik bijna naar India, waar ik een yoga opleiding ga doen en me open stel voor nieuwe avonturen en inspirerende ontmoetingen, samen met mijn vriend (Jordi Geuens). Heb er super veel zin in! (Meer info over mijn eerste reis naar India: klik hier; meer info over mijn tweede reis naar India: klik hier.)

***

Ook werd ik ahw "betoverd" door de oeroude kracht die schuilt in wat bij ons “buikdans” wordt genoemd. Het is alsof ik deze dans echt moest ontmoeten, want een aantal maanden geleden vroeg danseres Sarah Chebaro aan me om een lezing over de geschiedenis van buikdans te houden in het kader van 11.11.11 (Vila Cabral). Nadat ik “ja” had gezegd, ging ik er speciaal voor naar de bibliotheek in Leiden (Nederland), waar ik een ongelooflijk inspirerend boek vond over buikdans, namelijk het boek “Grandmother’s secrets: the ancient rituals and healing power of belly dancing” van schrijfster en danseres Rosina-Fawzia Al-Rawi.

***

Als je aan mij zou vragen waarom ik dans, zou ik er niet lang over na moeten denken om het volgende te antwoorden: "Door te dansen maak ik verbinding met de aarde, via dans transformeer ik innerlijke en uiterlijke processen (vaak voor een groter bewustzijn), door dans krijg ik inspiratie, helderheid, stroming, vertrouwen, veiligheid en creativiteit; dansen geeft ongelooflijk veel kracht (zowel voor de danser(es)s als voor zij die toekijken), het opent, het overstijgt, het verdiept, het maakt los, het zet in gang, … ."

***

Toen ik Rosina-Fawzia Al-Rawi’s boek begon te lezen, vond ik een herkenning in wat zij schrijft. Zo groeide zij op in een samenleving waarin buikdans de basis was van haar opvoeding en waarin bijeenkomsten met de andere vrouwen van de familie vaak uitdraaiden in spectaculaire dansfeesten. Meteen heb ik haar een mail gestuurd, met de vraag of ik haar een keer kon ontmoeten. Vanaf volgend jaar start ik dan ook een jaartraining bij haar die gericht is rond de “helende krachten van buikdans”. De eerste puzzelstukken die perfect in elkaar pasten.

***

Ik volg nu ook buikdanslessen in het danstheater Amana te Deurne bij Vera Van den Berghe. Vera werkt ook vanuit de "essentie" van de dans. Zij staat bekend om haar inspirerende (en soms erg spirituele) beeldtaal, waarmee zij haar leerlingen uitnodigt om zich open te stellen voor de rijkdom van de muziek, en voor de emotionele en spirituele kracht van hun eigen bewegen. In haar dans verbindt zij de aardse sensualiteit, zo eigen aan buikdansen, aan een groot spiritueel bewustzijn.

***

Voor de geïnteresseerden ligt ik een tipje van de sluier uit mijn lezing over de geschiedenis van buikdans:

“Volgens Rosina-Fawzia Al-Rawi is buikdans ontstaan bij de matriarchale volkeren, in de periode vòòr 3000 voor Christus. Binnen een matriarchale samenleving nemen vrouwen de belangrijkste sociale positie in. Al-Rawi benadrukt dat deze volkeren zichzelf als incarnaties zagen van de kinderen van de Grote Moeder. Zij voelden geen afscheiding tussen het lichaam en de wereld, tussen het innerlijke en het uiterlijke en tussen dit leven en het volgende: voor deze mensen waren alle dingen onlosmakelijk verbonden. Dansrituelen werden binnen deze culturen gezien als een magisch en spiritueel gebeuren en hadden belangrijke, verbindende en transformerende functies. Zo werd dans gezien als een manier om tot diepere verbondenheid te komen en om de mysteriën van het leven, zoals geboorte en dood, te begrijpen.

Elke maand kwamen vrouwen bij volle maan samen tijdens bloed- en vruchtbaarheidsrituelen. Vaak vonden deze rituelen plaats op een berg, wat symbool stond voor het vrouwelijke en verbonden was met de navel van de aarde. Bovendien komt het vrouwelijke zachtjes boven de aarde uit, net zoals de buik een welving maakt in het vrouwelijk lichaam. De buik was dan ook een belangrijk deel van de dans. De vrouwen dansten om hun seksuele energie te versterken, om hun geluk te uiten en om de mysteriën van het leven te eren. Door te dansen kwamen zij in harmonie met het universum en gaven ze zichzelf over aan het leven en aan het goddelijke.

De harmonieuze relatie die deze matriarchale volkeren met de wereld hadden, kan teruggevonden worden in vroege symbolen. Eén van de oudste archetypes van de Grote Moeder was Ishtar of Inanna. Deze Babylonische godin symboliseerde aan de ene kant: de aarde en vruchtbaarheid, en aan de andere kant: dood en vernietiging. Ze werd vaak gerepresenteerd met brandende ogen, het symbool van licht en spirit, en met een brandende navel, het symbool van vruchtbaarheid en dood (Bron: Rosina-Fawzia Al-Rawi).

Volgens een mythe maakte Inanna een reis naar de onderwereld, omdat ze de troon probeerde over te nemen van haar zus Ereshkigal die heerste over de onderwereld. Ze moest bij zeven poorten telkens iets afgeven, en telkens gaf ze al dansend een sluier af, waardoor ze steeds naakter en kwetsbaarder werd. Uiteindelijk werd ze gedood door haar zus. Haar lichaam werd rottend aan een pin aan de wand gehangen, hetgeen symbool staat voor het sterven van de vruchtbaarheid van de aarde tijdens een rouwperiode. Haar dienares kwam haar echter helpen, en Inanna kon de onderwereld verlaten als ze een menselijke plaatsvervanger achterliet. Dat werd haar echtgenoot koning Dumuzi, die niet had gerouwd om haar dood, maar het er integendeel goed van had genomen. Bij haar terugkeer op aarde neemt Inanna wraak. Dumuzi wordt door de demonen van de onderwereld (de galla’s) gedood en naar de onderwereld gesleept (Bron: Wikipedia).”

***

Vanuit dit verhaal ga ik meteen over naar wat ik gisteren, 24 oktober 2009, meemaakte. Zo volgde ik een workshop bij danseres, choreografe en muzikante Dina Mouton. In haar workshops werkt Dina met dansrituelen. Ze vertrekt van de filosofie van “dansmetamorphose“: via beweging en dans begeleidt ze de deelnemers bij het centreren van het lichaam en de ziel, en bij het omgaan met ruimte om hen heen. Van daaruit ontstaat aanwezigheid en uiteindelijk ook danstheater. Ik had me pas een dag voor de workshop kunnen inschrijven, omdat ik toen “via via” de mail van de workshop “Dynamische dansmeditatie” in mijn mailbox kreeg. Ik had het geluk net zonder werk te zijn gevallen, dus kon er aanwezig zijn. Tijdens de workshop vielen er weer nieuwe puzzelstukken in elkaar voor me. Omdat Dina’s website “Inanna” heet (dat kwam ik pas achteraf te weten), had een deelneemster een boek meegebracht over deze Godin (nl. "De weg van Inanna" van Marijke Baken). Zowel de herkenning van het verhaal van Inanna als de ervaring van Dina’s oefeningen brachten me na een aantal uur al naar de oerkracht van dans. Tijdens het dansen voelde ik me op een gegeven moment zo verbonden met die oude, helende en transformerende kracht, dat ik heb gedanst als nooit tevoren. En weer eens werd ik me ervan bewust: dans is mijn passie. Dans is wie ik ben. Ik voel steeds duidelijker dat ik niet enkel dit leven, maar al eeuwen gedanst heb – in verbinding met de aarde, in verbinding met de kosmos, in verbinding met mezelf, en in verbinding met de Godin. En dansen – in verbinding met al wat is – is wat ik zal blijven doen. :)

***

Een laatste inspirerende tip: het boek “De kunst van het geluk” van de Dalai Lama. Volgens hem is de zin van het leven: het vinden van geluk! En volgens hem hoef je dat niet al te ver te zoeken: het is vooral onze staat van geest die bepaalt of we ons gelukkig voelen of niet. We moeten de geest dus leren kennen en trainen om vervolgens de heilzame factoren erin, zoals vriendelijkheid en mededogen, te vergroten en de negatieve factoren, zoals haat en hebzucht, te stoppen.

Ik deel graag een mooi gedicht dat hier nauw bij aansluit van Toon Tellegen (uit: "Gewone gedichten", 1998, p. 11):

"Ik schrijf omdat ik wil schrijven
dat ik gelukkig ben.

Op een dag zal het zover zijn
en zal ik schrijven
met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
en met rode oren en rode wangen:
ik ben gelukkig.

Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
dan kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig."

***

Tot slot, nòg happy news: de vierde editie van het Vlaamse Feelgood Magazine Luck ligt weer in de krantenwinkels, supermarkten én natuurvoedingswinkels - mét artikelen uit mijn hand geschreven! Meer info: klik hier.

***

Veel lees-, dans- en leefplezier!

Meer weten? Neem dan contact op via mail: gevoelsprietjes@ymail.com of bezoek mijn website: gevoelsprietjes.wordpress.com!